Pierwsza, stale kwitnąca łąka. Pełno tu kwiatów, w sam raz dla partnera...

*Suczki przybyły na miejsce.

*Przybiegłam na łąkę i usiadłam między kwiatami.*

A: *wbiegłem i naskoczyłem na Sierrę* Raaaar! Hahahahahaha...
Sun: *położyłam się i myślami utrzymywałam dzień*
L: *nadbiegłam i przysiadłam*
F: *wychyliłem się za drzewa słysząc resztę*
D: *przysiadłem zaniepokojony* O witam... pan pewnie przywódca?
F: Tak. Jestem Fang.
D: Diamond. Mieszkam na Ognistej Ziemi.

*Położyłam się na plecach i popatrzyłam na chmury. Jedna z chmur przypominała serduszko.*

*Nie chciałem teraz być sam, więc przybyłem tutaj za resztą*
- Witajcie!

-Hej.
*Spojrzałam na przybyłego, po czym mój wzrok powędrował na chmury.*

*Ułożyłem się w miękkiej trawie i zacząłem wąchać kwiaty*

*Nadal patrzyłam na chmury, nie wiedząc co innego mogę robić. Po chwili popatrzyłam na kwiaty - wszystkie były piękne.*

D: *rozejrzałem się, widząc, że nikt mnie nie zna i chyba niezbyt lubi...*
A: *wyskoczyłem w powietrze i powaliłem Sheza a potem ze śmiechem odbiegłem dalej*
F: *roześmiałem się*
L: *nuciłam z nudów, niektórzy mówią, że mam piękny głos* Zanim wybierzesz jedną z dróg... Zanim miłości spełnisz cud... Nim nienawiści poznasz smak... O której nocą szepcze wiatr...
S: Uwielbiam słuchać twojego śmiechu, Luno.
//http://www.tekstowo.pl/piosenka,beata_kozidrak,stara_basn__kasia_pietras_.html//

-Diamond, nie wracasz na Ognistą Ziemię?
*Postanowiłam zagadać do Diamond'a, który widocznie czuł się nieswojo.*

D: *postanowiłem być szczery* Będę czasem tam chodził, ale może tu zamieszkam? Tu przynajmniej nie ma grzechotników...
A: Ja za to zawsze mam pecha. *nagle zamurowało mnie, żmija pełzła tuż obok Megan, cicho zaczaiłem się obok jej ogona*

*przechodząc zobaczył psy, podbiegł do nich*

-Co robisz, Alex?
*Zauważyłam zaczajonego Alexa, usiadłam. Nie zauważyłam żmii, więc nie zdałam sobie sprawy z niebezpieczeństwa.*

A: *skoczyłem na żmiję, serce biło mi jak szalone i ugryzłem ją w ogon, jednak wyślizgnęła mi się, znów próbowałem ją złapać i trafiłem w łeb, rozgryzając go, wyplułem wszystko i przepłukałem gardło wodą ze źródła* Uch... na szczęście nic się nie stało.
Reszta: Patrzą wystraszeni.

-Uratowałeś mi życie.
*Spojrzałam na Alex'a, wystraszyłam się.*

*kładzie się, niedaleko psów*

A:Nie ma sprawy. Trzeba sobie pomagać. *uśmiechnąłem się, ktoś pierwszy raz tak do mnie powiedział* Chociaż nigdy nikogo nie uratowałem.

-Może ich tu być więcej.
*Pospiesznie wstałam i rozejrzałam się. Na szczęście nie zauważyłam żadnej innej żmii*

L: Spokojnie, zazwyczaj to samotniczki.
S: *uśmiechnęłam się szeroko, bawiła mnie moja siostra.
D: *zatrzęsłem się*
F: *ułożyłem się do snu*
A: *zamrugałem nerwowo, byłem bohaterem?*

-Będziesz godnym następcą Fanga, Alex. Już wiele razy dowiodłeś swojej odwagi.
*Uśmiechnęłam się do Alexa i usiadłam. Zaczęłam myć swoje futro.*

F: Ale musi być mniej chełpliwy. *upomniałem syna, który jednak zawsze lubił się chwalić*
A: *zastanowiłem się... co wtedy będzie?*
L: *zaczęłam znów śpiewać, troszkę bardziej ośmielona odpowiedzią Sun* Zanim Cię wciągnie życia stres... Nowe problemy, nowy wiek...
S: *zasłuchałam się*
D: *poruszyłem ogonem nerwowo i ułożyłem się do odpoczynku*

*Wsłuchałam się w piękny śpiew Luny.*

//Luna śpiewa mniej więcej jak Beata Kozidrak//
L: Opowiem Ci o jednej z dróg,
Po której kiedyś ktoś już szedł  *zauważyłam zainteresowanie i znów zaczęłam śpiewać*
S: *powoli ułożyłam się do snu i uśmiechnęłam się*
A: *usiadłem i chciałem przyklepać potargane futro*
F: *zasnąłem*

*położył łeb na trawie, zamknął oczy, przypominając sobie czasy gdy mieszkał w mieście*

*Ja również wsłuchałem się w śpiew Luny. No cóż, był piękny.*

L:Bajki, czasem lubisz mówić te bajki
Znaki tamtych czasów są wśród nas
Nastrój, do wszystkiego trzeba mieć nastrój
Wiatru czasem musisz chwycić się...

*nagle szybko wstał*

A: Co jest? Nick?
D: *wystraszyłem się* Co się stało?
Reszta: Obejrzeli się.
//trochę to przeciągnij, bo Megan kazała czekać//

// okay //
- Ja... słyszałem coś...

A: *zacząłem węszyć* Nic nie czuję...
D: *wystraszyłem się i również zacząłem węszyć*
L: *przerwałam śpiew i wsłuchałam się w dalszą rozmowę*

*Postanowiłem być teraz czujny, ktoś nas obserwował?*

- Jakby... krzyk...

A: *postanowiłem być facetem z jajami i szybko wsłuchałem się w odgłosy natury*
F: *zbudziłem się* Coś się stało?
D: *wstałem i cicho posunąłem się naprzód*
L I S: *siedziałyśmy wystraszone*

*pada*

A: Nick! *przysłoniłem go i zawarczałem... potem już tylko ból...*
L: ALEX!

*Zacząłem nerwowo się rozglądać.*
- Skąd padają te strzały?!

*powoli wstaje, odrzuca Alex'a*
- Po cholere mnie przysłoniłeś...

A: Po taka cholerę... *uśmiechnąłem się, choć czułem ból w łapie, zauważyłem biegnącą Lunę, która o dziwa podbiegła do Nicka*
L: Hej, nic wam nie jest? *spojrzałam na Nicka i lekko onieśmielił mnie jego... chłód który czułam na sobie*

- Może lepiej stąd uciekajmy...
*lekko się chwieje*

L: *jakimś cudem zdobyłam się na odwagę, by go podeprzeć* Nie możemy zostawić reszty...
A: *cicho wymknąłem się w kierunku strzałów i już znikłem w trawie, czując ból*

- Gdzie Alex?

L: Nie wiem... krwawisz... *zmartwiłam się patrząc na Nicka i przyłożyłam mu babkę do rany*
A: *lekko posuwałem się ku strzałom... nie było mnie wcale widać*
//przeciągamy do ciągłej rozmowy, do powrotu Megan XD//

*Przysunąłem się bliżej Megan. Chciałem chronić moją przyjaciółkę.*

// jak już mówiłam, chyba że potem napiszemy streszczenie co się działo //
*rozgląda się za Alex'em*

L: Odpocznij. Pójdę za nim. *dzielnie wyruszyłam na przód i zauważyłam Alexa, zaczęłam biec, ale...
//ale :c//

*rusza za nią*

L: *upadłam, usłyszałam Alexa i poczułam ból, czarne plamy migały mi przed oczami*
A: LUNA! LUNA!

- Luna!
*przysłania Lunę*

L: *ktoś mnie przysłonił?* Czy to sen?...

- Nie...
*uśmiecha się do niej*

L: *ogarnęła mnie dziwna fala ciepła...*
A: *ruszyłem, ci ludzie przesadzili, rzuciłem się na jednego i poczułem, że kilka kul utkwiło w mych łapach, mimo to nie zwolniłem uścisku, doprowadzając do odgryzienia ręki. nawet po upadnięciu nie rozluźniłem szczęk*

Sindy wpatruje się wniebo.

*Zdezorientowana rozejrzałam się.*

Sindy wciąz patrzała w niebo

-Coś się stało?
*Zwróciłam się do Sindy. Wyglądała na smutną.*

Sin: Przypomniałam sobie tylko o mojej małej podopiecznej... Tęsknię za nią... - Powiedziała ze smutkiem.

*Westchnęłam.*
-Nie smuć się.

*Zacząłem obserwować Megan i nie mogłem oderwać wzroku gdzie indziej. Przeszła mnie dziwna fala ciepła, która rzecz jasna była przyjemna.*

*Poczułam na sobie czyiś wzrok. Starałam się nie patrzeć w tamtym kierunku, lecz osoba, która na mnie patrzyła przyciągała mój wzrok.*

*Nie odbijałem wzroku od Megan, serce zaczęło mi bić coraz szybciej...*

- ALEX!

A: *poczułem ogromny ból zadawany nożem, więc udałem martwego, przez co niestety chyba tak wyglądałem...*
L: *wstałam i ruszyłam pomóc Alexowi*

*Rozejrzałam się.*

A: *skuliłem się i poczułem, że odeszli ode mnie. Jestem martwy?*
L: *zawahałam się, ale podeszłam do Alexa i uroniłam łzę*

*Kurcze blade, coś nie dobrego się działo. Wstałem pośpiesznie i ruszyłem w stronę reszty. Po chwili zauważyłem bardzo rannego Alexa, więc postanowiłem mu pomóc.*
- Alex...?

-Alex?
*Podbiegłam do Alex'a*

A: *zemdlałem z braku tchu, wyglądałem na martwego*
L: On chyba... *załkałam*
S: *zasępiłam się*

- Alex... nie rób nam tego...!
*Podszedłem do Alexa i dotknąłem jego zakrwawione ciało moją łapą. Łzy spływały mi po policzkach.*

*Dotknęłam jego ciała, by sprawdzić puls.*
-Żyje.

A: *poczułem, że ktoś dotyka mnie łapą, ale moja miała pełno ran od noża* C...o?
F: * z ledwością nadbiegłem obudzony strzałem* Alex? Co tobie...
L: *spojrzałam na Alexa pełna radości, że żyje*
S: *odetchnęłam*

*Odetchnąłem z ulgą, spoglądając w niebo. Dziękowałem Bogu - bałem się, że już Alex nie żyje.*

*Odetchnęłam z ulgą. Rany są bardzo ciężkie.*

D: *przybiegłem szybko* Mamy szczęście, nadchodziło ich więcej ale wszystkich zagryzłem.
L: *pomaga wstać Alexowi* Musimy coś zrobić z tą raną...
S: *podnosi Alexa z drugiej strony*
A: *wbiłem wzrok w ojca, wstydząc się swego działania po żywiole*

R: Alex~! - Wrzasnęła i podbiegła do Alexa.
Sierra schowała sie w dziurze.
Sindy spojrzała nqa to ze strachem.

D: *zauważyłem piękną, czarną labladorkę i po prostu miałem takie wrażenie wewnętrznego gorąca*
A: *przytuliłem Rittę* Nic mi nie jest... nie martw się...
L: *wzdycha, sama nigdy nie będzie tak pocieszana...*
S: *zauważyła smutek Luny i poczuła jakby to była jej wina*
F: *rozczuliłem się postawą Alexa, zauważyłem schowaną Sierrę i łzy napłynęły mi do oczu*

*Eh, aż mi się zachciało popłakać, ale musiałem być twardy i nie chciałem przedewszystkim rozkleić się na dobre. Cieszyłem się bardzo, że Alexowi nic nie jest.*

Sierra zaczeła się trząść.
Sindy spojrzała na Alexa i podeszła do niego.
R: To dobrze! - Przytula Alexa.

A: Gdzie... Sierra...?
D: *rozejrzałem się za piękną suczką*
L: *wiatr zaczął mi kołysać futrem*
S: *szkoda mi było mojej siostry... czy to była moja wina?*
F: *westchnąłem*

Sierr: Tutaj - Pisnęła cicho.
Sin: Hm? - Spojrzała na Diamonda. - WItaj!
Ritta rozejrzała się.

D: *chyba mam gorączkę... z zauroczenia* Witam piękną panią... *ukłoniłem się najlepiej jak mogłem*
A: *podszedłem do Sierry, ale niestety, upadłem zdążyłem ją przytulić.
L: Czy ja zawsze muszę być sama...
S: *podeszłam do Fanga* Mam nadzieję, że twój syn wyzdrowieje.
F: Dziękuję.

Sierr: Nic ci nie jest? - Spytała.
Sin: C-Co? - Zarumieniła się.
Ritta spojrzała na Alexa.

*Położyłam się na łączce, a głowę oparłam na łapach.*

A: *przytuliłem ją mocniej* Nie... *łzy pociekły mi z oczu, spojrzałem na Rittę* Mam szczęście, że mam przyjaciół... i ciebie...
L: *roześmiała się cicho widząc Diamonda*
D: Jestem Diamond. A ty jak się nazywasz?

*Podszedłem do Megan, a resztę zostawiłem samych. Uśmiechnąłem się i położyłem obok przyjaciółki.*
- Cześć... - przywitałem się pierwszy

Sierr: Huhh - Przytuliła Alexa.
R: Alex! Kocham cię! - Przytuliła Alexa.
Sin: Sin.. Sindy!

-Hej...
*Uśmiechnęłam się 'pod nosem'*

D: *uśmiechnąłem się nerwowo* Muszę pochwalić twoją urodę. Jesteś prześliczna Sindy.
A: Też was kocham. *uśmiechnąłem się*
L: *zauważyłam Megan i Sheza, wysłałam jej wiadomość przez umysł* ''No dalej! Wyduś to z siebie! Gadacie, schodzicie na temat o samotności i gotowe!''

- Dzień pełen wrażeń, nieprawdaż? - spytałem
*Spojrzałem na Megan i w jej piękne oczy.*
- Ale przynajmniej teraz mamy spokój... możemy porozmawiać...

Sierr: Kochaaam cię! - Zawołała i przytulilago mocniej
Ritta tak samo (oprócz krzyczenia xD)
Sin: Dziękuje!

-Musimy porozmawiać.

- Zawsze i wszędzie - odpowiedziałem - A o czym?

Sundy spojrzała z rumieńcem  na Diamonda

*Spojrzałam na Lunę zaniepokojona.*
-O mnie, o tobie. O nas.

A: *zacząłem się wygłupiać* Duszę się... ekhe ekhe!
L: *roześmiała się głośno*
S: *odeszłam pomijając powoli wszystkich*
F: *zachichotałem*
D: Może opowiesz mi trochę o sobie? Chciałbym wiedzieć dużo o tak ślicznej osóbce. *rozgrywam dobrze... chyba się zakochałem...*

Sierr: Nie! - Zaczęła krzyczeć - Alex!
R: ? - Spojrzała na Alexa.
Sin: Em... Lubię kurczaki... I... - Zawstydzona pytaniem

- Ym... no dobrze.
*Trochę się zdziwiłem na odpowiedź Megan. A może coś narobiłem złego i nasza przyjaźń leci na skraj przepaści? No nie...*
- Jeśli coś naskrobałem, to przepraszam... obiecuję poprawę!

D: *uśmiechnąłem się i podszedłem do Sindy. Słodziutka O3O*
L: *odeszłam powoli na skałę, muszę... zaśpiewać...*
A: Heeej, to był żart >:3

//Niech ktoś pójdzie za Luną d://

Sin: Huh?
Sierr: Osz ty! - Gryzie mu ucho.

A: *ułożyłem się na plecach i oderwałem Sierrę od mojego ucha, dałam jej całusa po nosie, mrugnąłem do Ritty*
D: Hmm... masz rodzeństwo?

Sin: Tak.. - Pokazuje na Megan. - To moja siostra.
Sierr: ... - Skacze na Alexa.
R: Hehe

A: *połaskotałem Sierrę*
D: Miło. Też jest śliczna, choć ja lubię czarną sierść. *mruga*

//Luna idzie do tematu ''Skała poezji'' w Rozległych łąkach//

*rozgląda się, szuka Luny*

A: Luna poszła na tak zwaną Skałę Poezji. Tam jej szukaj.

- Dobra...
*idzie do Skały Poezji*

Sindy zarumieniła sie.

A: *uśmiechnąłem się*
D: *rumieni się...  to dobrze* Hehe... mieszkasz tu?

Sin: Mieszkam na Psiej Ziemi.
R: Hehe :)

D: Ja na Ognistej... *posmutniałem, nie mogę mieszkać tak blisko?*
A: *polizałem Rittę*

R: Heh - Rumieniec.
Sin: Słyszałam, że jest tam strasznie goraco.

D: Tam mieszkała moja rodzina... da się przyzwyczaić. Może przeniosę się tu? Kto wie... *mój dom nie był piękny, to prawda*
A: *zaśmiałem się*

Sin: Jak chcesz...

D: Masz chłopaka? *ale było ciężko to powiedzieć...*

Sin: C-Co? Chłopaka? - Rumieniec jeszcze większy.

D: Och wybacz... jeśli masz, to... *odwróciłem się by ukryć smutek*

Sin: Nie.. Nie mam chłopaka... - Usmiechnęła się. - Nie smuć się!

D: A-ależ oczywiście... *przygryzłem język* ja też nie miałem nigdy ''stałej'' dziewczyny... każda jakoś nudziła się mną... chyba popadam w rutynę...

Sin: No nie przejmuj się... - Przytula go.

D: *zdębiałem, co miałem powiedzieć?* Eeee... dzięki... *czy ja się rumienię?

Sin: Hehe.. - Śmieje sie.

D: *Chciałbym myśleć, że coś do mnie czuje... bo ja do niej tak...*

Sin: "Hm..." - SPojrzała na niego z usmiechem.

D: *biję się z myślami... zna mnie chyba zbyt krótko, choć mnie trafiła strzała amora...*

Sin: Co tak myslisz?

D: O... mnie... tobie...

Sindy zdziwiona odpowiedzią zarumieniła się.

D: *uśmiechnąłem się lekko, chyba mnie lubi*

Sin: jesteś bardzo miły...

D: Dzięki... ty też.

Sin: Hehe...

D: Chyba najmilsza z tych wszystkich dziewczyn, które spotkałem...

Sin: Serio? Nie przesadzaj! - Zarumieniła się i spuściła lekko głowę.

D: Uwierz mi. Najpierw ''Lalalalala kocham cię, srututututu'' a potem ''OMG TY DEBILU, wynoś się!''. Takie życie...

Sin: Ojej... Nie przejmuj się tym! - Przytula go.

*znów się lekko zarumieniłem* Wiesz... to takie... miłe...

Sin: Heh//

D: Heeeeh... *nigdy nie byłem tak spięty*

Usmiechnęła się do niego

D: *lekko przysunąłem się do Sindy*

Sin: Huh?

D: ???

Sindy usmiecha się lekko.

*odwzajemniłem uśmiech*

Sin: Nie rozumiem, jak mogły cię odrzucić... Jesteś bardzo miły...

Są psy miłe, są psy niemiłe...

Sin Wiem to...

D: Czyżbyśmy jechali na jednym wózku? *uśmiech*

Sin: No cóż... Nie chce o tym mówić...

D: Spoko... jeśli nie chcesz... wiedz jednak, że możesz na mnie zawsze liczyć.

Sin: Dziękuje...

No widzisz? Na Diamonda zawsze można liczyć c:

Sin: Hehe...

*uśmiechnąłem się, zrobiło mi się lżej na sercu*

Sindy przytula Diamonda

*co mi szkodziło, też ją przytuliłem*

Sindy poczuła coś do Diamonda, nie wiedziała jednak jeszcze co. Ale poczula się szczęśliwa.

*zarumieniłem się*

*Przełknęłam ślinę, nie wiedziałam jak zacząć.*
-Zawsze byliśmy dobrymi przyjaciółmi. Bardzo sobie cenię Twoją przyjaźń, i nie chcę cię stracić. Ale chodzi o to, że nie chcę być twoją przyjaciółką. Dla mnie jesteś kimś więcej. I jeżeli mnie teraz odrzucisz postaram się to zrozumieć.
*Spojrzałam na błękitne oczy Shez'a*

S: *cichutko, tak by nie usłyszeli porozumiałam się ze świetlikami, za niedługo będzie dzień, ale wokół tych dwoje niech polecą świetliki, wokół Sheza i Megan*

*To co usłyszałem zatkało mnie na dobre. Serce biło mi teraz zdecydowanie szybciej, a moje oczy zaczęły drżeć. Nie wiedziałem co miałem odpowiedzieć...*

*Westchnęłam i ze smutkiem popatrzyłam w niebo.*

*Po opanowanych myślach, w końcu powróciłem do rzeczywistości. Moja dusza radowała się ze szczęścia, aż po policzkach pociekły mi łzy. Przytuliłem się mocno do Megan, dając do zrozumienia, że jest dla mnie najważniejsza na całym świecie. Kocham ją.*
- Ja Ciebie też kocham.

-Bałam się, że tego nie zaakceptujesz. Że mnie odrzucisz.

*Polizałem tylko Megan po policzku.*
- Zawsze byłaś i jesteś w moim sercu.

S: *uśmiechnęłam się pod nosem i pomyślałam ''Luna bawiła się w swatkę i jej się to udało''*

*Uśmiechnęłam się.*

L: *siostra coś poszeptała mi do ucha, przeraziłam się* Boże... na prawdę go nie ma?
S: *pokiwałam głową*
F: Co on znowu wymyślił...

//musiałam zacząć akcję XD//

-Co się stało?
*Zwróciłam się do Sun*

S:Nie ma Alexa... zniknął...

*przychodzi*
- Co się stało?

F: Alex zniknął. Ale wiem gdzie go szukać. *westchnąłem*

- Dobrze że przynajmniej wiemy gdzie go szukać...

F: Poszedł pewnie na wzgórza, na grób swej matki... smutna historia...

*wzdycha*
- Dobrze go rozumiem...

L: *o co mu chodziło? Ech... szkoda mi go* Na co czekamy? Chodźmy. Ja idę.
F: Ja też.
S: Również.
D: Ja też. Megan?

- Także pójdę...

L: Megan, Shez? Idziecie?

- Jak idziecie, to i ja!
*Odpowiedziałem z uśmiechem*

*Pokiwałam głową co oznaczało tak. Poszłam za innymi.*

//do Wzgórz przenosiny//

*Z obolałą nogą przyszedłem na ten teren. To tutaj wyznałem swoją miłość do Megan, piękne wspomnienia... Położyłem się na trawie i zacząłem dumać nad pewnymi sprawami.*

*Fang leżał nieco dalej, wąchał kwiaty i nagle zauważył Sheza*

*Niewyrwany z zamyśleń patrzyłem się wprost w przepiękny krajobraz. A cisza jaka tu panowała była bardzo odpowiednia dla mnie w tym momencie.*

- Ech, Irma... *pomyślał Fang*

*Popatrzył w niebo i westchnął.*

- Też samotny? *zapytał Fang Sheza* Wydaje mi się, że masz z tym miejscem jakieś przeżycie warte zapamiętania.

- Można tak powiedzieć, Fang...
*Odpowiedziałem.*
- Tutaj wyznałem swoją miłość do Megan...

- Nieźle się składa. Tutaj też wyznałem miłość do Irmy. *spojrzał w niebo, pojawiła się pierwsza, świecąca gwiazdka*

*Spojrzałem w górę i ujrzałem tą pierwszą gwiazdę. Była bardzo piękna.*
- Myślisz, że to Irma? Patrzy na nas z góry?

- Zawsze mnie pilnowała, więc to pewnie ona. *roześmiałem się*

*Patrzyłem w niebo, pojawiało się coraz więcej gwiazd.*

- To są podobno wszystkie duchy, które odeszły z ziemi... choć naukowo to co innego, ale każda taka gwiazda ma duszę danej osoby.

- Gdzieś to kiedyś słyszałem...
*Westchnąłem i spojrzałem w stronę Fanga, a potem na swoją łapę.*

*spojrzałem na łapę Sheza* - Jeśli matka lub ojciec są tam w górze, pomogą ci. Oni nigdy cię nie zawiodą.

*Westchnąłem, spoglądając znowu w niebo. Rodzice zawsze byli dla mnie bardzo dobrzy. Miałem nadzieję, że i oni pomogą mi w tej sytuacji...*

- Moja matka zawsze była twarda. Nawet twardsza  od ojca. Ale dla mnie zawsze łagodna.

- A ojciec...?
*Spytałem, spoglądając na Fanga.*

- Nie pamiętam go za dobrze. Umarł, gdy byłem szczeniakiem. Ale zawsze mi na wszystko pozwalał.

*Spojrzałem smutno na Fanga, a potem wbiłem wzrok w ziemię. Pomyślałem o nadchodzącej wojnie, o Cirze - tak naprawdę, to nie wiele o niej wiedziałem.*
- Mógłbyś mi coś powiedzieć o Cirze? Dlaczego ona tak chce tej wojny?
*Podniosłem głowę i znów wkułem wzrok na Fanga.*

-... Cira zawsze była poszkodowana. Nie miała gdzie mieszkać, włóczyła się. Ona chce się zemścić i znaleźć swoje miejsce na ziemi, ponieważ nikt jej nie chciał. Dostała sprawiedliwy wyrok za zabójstwo, ale... dla niej nie jest on sprawiedliwy.

-...
*Zamilkłem, dowiedziałem się już dużo.*

*usłyszałem wycie* Co do... to Sunny.

- Sunny? Gdzie ona jest?
*Zapytałem, wstając i rozglądając się dookoła.*

F: Na skale. Chodź, pewnie stało się coś ważnego. *pobiegłem*

*Pobiegłem za Fangiem.*

*Fang znikł już za horyzontem*